به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار به نقل از خبرگزاري تسنيم ، وجود تالاب هاي بزرگي همچون تالاب بين‌المللي چغارخور و گندمان اين استان را به يکي از بزرگترين مخازن مهم آب ايران تبديل کرده است.
وجود تالاب‌هاي بزرگي هچون تالاب بين‌المللي چغارخور و گندمان اين استان را به يکي از بزرگترين مخازن مهم آب ايران تبديل کرده است.
اما اين مخازن بزرگ در حال حاضر با مشکلات فرواني روبرو است.
مديرکل حفاظت محيط زيست چهارمحال و بختياري در گفتوگو با خبرنگار تسنيم در شهرکرد اظهار کرد: اين استان هفت تالاب دارد و از اين تعداد، تالاب‌هاي گندمان و چغاخور در زمره تالاب‌هاي بين‌المللي کشور محسوب مي‌شوند.
سعيد يوسفپور با اشاره به اين که اين تالاب‌ها به صورت زنجيروار از ضلع جنوبي شهرستان بروجن و در امتداد کوه کلار از رشته کوه‌هاي زاگرس به طرف غرب استقرار يافته اند، افزود: تالاب‌ها زيستگاه هزاران جاندار است که خشک شدن برخي از آن‌ها در سال‌هاي اخير اثرات زيانباري همچون ورود ريزگردها، شيوع بيماري و تهديد معيشت روزمره مردم را به دنبال داشته است.
وي با بيان اين که تلاش براي ارائه راهکارهاي مختلف در راستاي حل مشکلات به وجود آمده، حفاظت محيط زيست اين استان را در جايگاه ويژه‌اي قرار داده است، تصريح کرد: تالاب بين‌المللي چغاخور جزء شش تالاب بزرگ کشور است که در آن طرح‌هاي حفاظتي اعمال مي‌شود.
مديرکل حفاظت محيط زيست چهارمحال و بختياري خاطرنشان کرد: طرح جامع مديريت تالاب بين‌المللي چغاخور با مشارکت جوامع و گروه‌هاي محلي شروع شده است.
تالاب بين‌المللي چغاخور با مساحتي حدود 2 هزار و 300 هکتار در نزديکي شهر بلداجي از توابع شهرستان بروجن و محور چهارمحال و بختياري – خوزستان قرار گرفته است.
تالاب بين‌المللي گندمان هم يکي ديگر از مخازن مهم آب استان به شمار مي‌رود.
اين تالاب با 980 هکتار در جنوب غربي شهر گندمان از توابع شهرستان بروجن قرار دارد و نام اين تالاب در فهرست 10 تالاب برتر پرنده‌نگري در ايران قرار دارد که در دفتر بين‌المللي تحقيقات پرندگان آبزي لندن هم ثبت شده است.
مديرکل حفاظت محيط زيست چهارمحال و بختياري اظهار کرد: امسال شش ميليارد ريال براي احياي تالاب گندمان مصوب شد و کار احياي آن تاکنون 30 درصد پيشرفت داشته است.
يوسف پور با بيان اين که تلاش مي‌شود در دو سال آينده کار احياي اين تالاب به پايان برسد، افزود: مديريت پيشگيري از آتشسوزي، ساخت پاسگاه محيطباني، ايجاد بند خاکي براي نگهداشت آب، جذب مشارکتهاي مردمي، تغيير شيوه آبياري و کنترل روان آب‌ها از جمله راهکارهاي احياي تالاب‌ها در اين استان است.
تالاب سولقان در شهر ناغان هم از جمله تالاب هايي است که بر اثر کاهش بارندگي خشک شده است.
اين تالاب 40 هکتاري که تامين کننده آب کشاورزي پايين دست تالاب است در سال هاي 89 تا 91 به علت خشکسالي، خشک شده بود، اما بارش هاي پاييزي و زمستاني امسال و احياي دوباره چشمه سولقان حدود 30 درصد از اين تلاب آبگيري شد.
مديرکل حفاظت محيط زيست چهارمحال و بختياري در همين رابطه گفت: اگر بارش‌هاي بهاري نداشته باشيم پيش‌بيني مي‌کنيم اين تالاب مجدد در اواخر تابستان خشک شود.
يوسف پور به تالاب دهنو هم اشاره کرد و گفت: خشکسالي‌هاي اخير، حفر چاه‌هاي عميق و نيمه عميق در اين منطقه و کاهش سطح آب‌هاي زيرزميني موجب خشک شدن اين تالاب شده است.
تالاب دهنو در فاصله 20 کيلومتري شمال غربي شهرستان بروجن و در حوضه هاي آبخيز دشت هاي فرادنبه و سفيدشت قرار دارد.
مديرکل حفاظت محيط زيست چهارمحال و بختياري افزود: طرح هاي مطالعاتي احياي اين تالاب که در نهايت به ارائه راهکارهاي احياء ختم مي شود با استعانت از تشکل ها و همسويي دستگاه هاي مرتبط حوزها آغاز شده است.
مدير حفاظت محيط زيست شهرستان بروجن نيز گفت: سه تالاب فصلي چال تر(فتح ت)، چال خشک و علي آباد در فصل زمستان با بارش برف و باران احياء مي شوند.
مهرداد منصوري با بيان اين که اين تالاب ها محلي براي تغذيه و استراحت پرندگان کنار آبزي‌اند، افزود: در صورت تعيين و رعايت حق آبه، اين تالاب‌ها در تمام فصول از آب موردنياز بهرمند مي‌شوند.
معاون گردشگري ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري چهارمحال و بختياري اظهار کرد: در هر هفته به طور ميانگين پنج هزار گردشگر از ساير نقاط استان و کشور ميزبان تالاب‌هاي بين‌المللي استان هستند که در ايام عيد اين گردشگران چند برابر مي‌شود.
محمد صادقي تصريح کرد: يکي از شاخص‌هاي مهم جذب گردشگران در کنار تالاب‌ها وجود ظرفيت‌هاي طبيعي و امکانات رفاهي و تفريحي از قبيل قايقراني در آب‌هاي آرام، پرنده‌نگري و وجود تنها گونه اندميک استان با نام ماهي گورخري در تالاب چغاخور و گندمان است.
وي افزود: در صورتي که حساسيت‌هاي طبيعي عرصه‌هاي زيست محيطي با مديريت يکپارچه لحاظ شود اين مناطق به دليل داشتن منابع طبيعي بکر و جاذبه‌هاي گردشگري فرصتي مناسب براي سرمايه‌گذاري است.
يکي از فعالان محيط زيست چهارمحال و بختياري خاطرنشان کرد: بهبود بهره‌وري آب، تغيير شيوه آبياري و جلوگيري از تبديل تالاب‌ها به زمين‌هاي کشاورزي باعث کاهش برداشت بي‌رويه و خروج آب از تالاب‌ها شده است.
حميدرضا ميرزاده افزود: ارائه تهسيلات بيشتر دولت و حمايت همه‌جانبه به منظور گذر از روش‌هاي آبياري سنتي و تبديل به شيوه‌هاي نوين آبياري مي‌تواند در صرفه‌جويي آب به ويژه در حوزه تالاب ها نقش اساسي ايفا کند.
معاون آبخيزداري و منابع طبيعي چهارمحال و بختياري نيز گفت: تالاب‌ها مخزن ذخيره آب، محلي براي کنترل سيلاب‌ها و تصفيه خانه طبيعي هستند.
محمد بهرامي، جلوگيري از برداشت بي‌رويه آب و تخريب پوشش گياهي را از راهکارهاي احياي تالاب‌ها دانست.
معاون حفاظت محيط زيست چهارمحال و بختياري اظهار کرد: تالاب‌هاي چهارمحال و بختياري ظرفيت افزون بر 100 هزار پرنده را دارند و هر ساله از اواخر آذر ماه پرندگان مهاجر از سيبري، ترکيه و استان‌هاي شمالي براي زمستان‌گذراني به اين تالاب ها مهاجرت مي کنند.
عليرضا نظري افزود: اين پرندگان از خانواده چنگر، کاکايي بزرگ و کوچک، خروس کولي، انواع اردک ها، آبچيلک، اگرت، حواصيل و پرندگان کميابي از خانواده غواص گلو سرخ، فلامينگو، درنا و غاز خاکستري هستند.
مديرکل حفاظت محيط زيست استان هم با تاکيد بر اهميت تالاب‌ها براي اين استان گفت: با وجود اينکه استان چهارمحال و بختياري سرچشمه رودخانه‌هاي پرآب کشور و يکي از مخازن مهم آب ايران محسوب مي‌شود؛ اما تالاب هاي استان با مشکل متعددي روبرو هستند.
يوسف پور مهمترين مشکل تالاب هاي استان را مديريت ناصحيح منابع آب اعلام کرد و افزود: تعاملاتي با دستگاه هايي از جمله آب منطقه اي و جهاد کشاورزي در حال انجام است که همسويي لازم در اين خصوص صورت گيرد.
وي تغذيه سفره هاي آب زيرزميني، تلطيف هوا، جلوگيري از سيلاب ها، تنوع زيستي، شکل گيري جوامع محلي حاشيه تالاب ها، زيبايي هاي طبيعي و اکوتوريسم و بهره برداري مناسب به لحاظ اقتصادي را از فوايد اين تالاب ها بيان کرد و گفت: تمامي اقشار از جمله کشاورزان و دامداران در حفاظت محيط زيست نقش ويژه‌اي برعهده دارند و مسائل زيست محيطي بايد در سطحي گسترده و به صورت مکرر ميان مردم اشاعه يابد تا فرهنگ حفاظت از محيط زيست نهادينه شود.
کارشناسان حفاظت از محيط زيست معتقدند مهمترين عامل احياي تالاب ها تامين حق آبه، ايجاد سدهاي کوتاه خاکي در حاشيه رودها و ورودي تالاب‌ها و تغيير شيوه کشاورزي و آبياري از روش‌هاي سنتي به روش‌هاي نوين است.