به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، ايرانيان در دوران گذشته پش از آغاز نوروز در پنجگاه پاياني سال آيين هاي مختلفي را برگزار مي کردند که اينک برخي از اين

آيين ها هنوز ادامه دارد.

جشنهاي ايرانيان همواره آيين نيايش پرودگار بوده و اين آيينها به نوعي شکرگزاري براي فراواني نعمتها مي باشد، به گونه اي که در جشن تير يا جشن آب پاشيدن نيز برکت کشاورزي نعمت خداوندگار به انسانها ذکر مي شود.

ايرانيان در عصر باستان دو گاه شمار بزرگ داشتند و يکي هفت ماه گرما و يکي پنج ماه سرد سال و ايرانيان دو جشن بزرگ را برگزار مي کردند که جشن نخست در ابتداي بهار و آغاز گرم شدن زمين و جشن دوم در مهرماه و مهرگان بوده است.

در جشن نخست که نوروز و سرآغاز بهار طبيعت و رستاخيز زمين مي باشد، مردم از پنج روز پيش از آغاز سال نو اقدام به برگزاري آيينهاي ويژه فرارسيدن نوروز مي کردند و برپايي عيد اموات (فرهور) يکي از مهمترين جشنهاي نوروز باستان بوده که در برخي از مناطق کشور در ايام نوروز هنوز رايج مي باشد.

در اين عيد که پيش از آغاز تحويل سال نو برگزار مي شود، مردم پنج روز پيش از فرارسيدن بهار طبيعت با سبزه و گل و شيريني به زيارت اهل قبور خود مي رفته اند و براي درگذشتگان خاک طلب مغرت مي کردند.

در جشن فرهور، ايرانيان بر اين باور بودند که در پنج روز پاياني سال اموات و درگذشتگان شان از آسمان به روي زمين مي آمدند، به همين جهت مردم اقدام به خانه تکاني مي کردند.

در پنجگاه نوروزي پيش از فراسيدن نوروز و بهار طبعيت،نوروزخواني و به صدا درآوردن طبل و شيپور و گرفتن نوروزيه و برافراشتن علم نوروزي از ديگر آيينهاي نوروز در ايران بوده و نوروزي خواني در ايران با يک ريتم آهنگين همراه بود،که چاووش خوانان با خواندن بهار آمد بهار آمد مژده فرا رسيدن عيد را مي دانند و عيدانه مي گرفتند.

فراهم کردن سيني هاي هفت گانه در پنجگاه نوروز نيز از ديگر آداب پيش از فرارسيدن نوروز بوده و در اين آيين که عدد هفت براي ايرانيان بسيار تقدس دارد، هفت طبق يا سيني از ميان سکه،سرکه،سمنو،سيب، سنجد، سوهان، سنبل ، سبزه ،سنگک ،سياه دانه و سماق را که هرکدام از آنها نمادي از زندگي ، آرامش ، ثروت ، عشق ، جاودانگي ، برکت کشاورزي و شوري بود، را به همراه قرآن، ماهي،آيينه و شانه بر سفره هاي خود ميگذاشتند.

استفاده از تخم مرغ در سفره هاي هفت سين نيز به منزله پايداري کره زمين و کهکشان ها بوده است و پس از چيدن سفره هفت سين که به صورت آيين خاص و با حضور بزرگان قوم برپا مي شد، هفت قلم آجيل و خشکبار نيز در کنار سفره هفت سين چيده مي شد.

در اين پنجگاه نوروزي حضور مرداني سياه چهره و سرخ جامه به نام حاجي فيروز نيز مرسوم مي شود و حاجي فيروز نمادي از دادخواهي سياووش بوده، که لباس سرخ آن حاکي از خون نابحق ريخته سياووس و چهره او نيز حضور سياووش از عالم ماورالطبيعه را در اذهان تداعي مي کرده است.

در اين آيين حاجي فيروز با خواندن اشعار به مردم شادي را هديه مي کرد و مردم را براي کار کشت و زرع فرا مي خواند. آيين مير نوروزي نيز هشداري براي حاکمان بود،که ظلم و ستم را به مردم روا ندارند، چرا که پس از ايام نوروز ميرنوروزي در صورت زورگويي به مردم ، مورد تعرض و کتک خوردن قرار مي گرفت.

پرداختن به جشن فرهور در پنج روز پيش از فرارسيدن نوروز در نقش برجسته هاي آپادانا نيز وجود دارد که پارسيان براي مردگان خود هداياي مي برده اند و به درگاه خداوند نيايش مي کردند.

در اين جشن پنجگاه، ايرانيان به درگذشگان خاک احترام مي گذاشتند و نوروز را نيايش پرودگار مي دانستند و آن را غلبه بر نفس خويش مي پنداشتند که براي رسيدن به بهار خداوند پاک و منزه مي شده اند.

به گزارش ايرنا، از سنتهاي نوروزي در ايران مي توان به اسب دواني،چوگان، کشتي گرفتن، پوشيدن لباس رنگي، حنابندان عيد، حلواي عيد ،آرايش و آذين منزل و اهل خانه،آزادسازي زندانيان، دادورزي و عدالت ، نيکوکاري و هديه دادن اشاره کرد.

در فرهنگ ايراني اسلامي نوروز اساس خلقت خداوندگار است و ايرانيان معتقدند ، خداوند انسان را در نوروز خلق کرده و به همين جهت اين روز را گرامي مي دارند. در فرهنگ ايراني اسلامي، ايرانيان معتقدند خداوند جهان را در شش روز خلق کرد، به همين علت در روز هفتم که نوروز است، شکرانه خلقت خداوند را با برپايي نماز به جايي مي آورند.

گزارش از محمود رييسي