توجه به ظرفيت اقتصادي روستاها، از خودکفايي تا پيشگيري از مهاجرت

به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار به نقل از جهانبين نيوز؛ اگر سيري در تاريخ داشته باشيم خواهيم ديد که زندگي شهري از روستاها آغاز شده است و سپس مراحل مدرنيته را طي کرده است.

از زندگي ساده و بي‌آلايش روستايي و آرامش حاکم بر آن که بگذريم بايد بگوييم روستاها به‌عنوان قطب توليدکننده بزرگي در اقتصاد کشور مطرح مي‌باشند و توجه به اين ظرفيت، روستا مي‌تواند کشور را در تأمين محصولات کشاورزي، پروتئيني و لبني تا مرز خودکفايي برساند.



چهارمحال و بختياري يکي از استان‌هاي روستايي کشور است که بيش از ۸۰۰ روستاي کوچک و بزرگ در آن وجود دارد و لردگان با دارا بودن بيش از ۳۵۰ روستا بزرگ‌ترين شهرستان روستايي اين استان بوده و اين بدان معنا است که اين استان ظرفيت بالايي براي توليد محصولات کشاورزي، لبني و دامي دارد.

اين درحالي است که نبايد از هنر روستانشينان در توليد صنايع دستي و کسب درآمد از اين راه غافل شد، بافت‌هاي داري، گليم، چوقا، حورجين، قالي، خاتم، سرمه دوزي و سياه چادر ازجمله صنايع دستي هستند که در اين استان و توسط سرانگشتان هنرمندان زمان روستايي توليد و عرضه مي‌شوند.



اما چهارمحال و بختياري به سبب آنکه مقصد عشاير در فصل بهار و تابستان است از ظرفيت توليد اين افراد هم بهرمند بوده و از توليدات دامي چون گوشت، شير، ماست، کشک و... مي‌تواند استفاده کند.

مسئولان با توجه به ظرفيت‌هاي و پتانسيل‌هاي اقتصادي روستاها و تأمين امکانات مورد نياز براي روستانشينان مي‌توانند از مهاجرت از روستاها جلوگيري کرده و به خودکفايي و تقويت اقتصاد کمک کنند.



اما متأسفانه در سال‌هاي گذشته شاهد بوديم که عدم توجه به تامين نيازهاي ساده مردم زحمت‌کش روستا چون تامين راه دسترسي، مدرسه، آب و برق و گاز و... سبب شده اين مردمان مجبور به ترک زادگاه خود شده و کارگري در شهرها يا روي آوردن به شغل‌هاي کاذب را به ماندن در خانه‌هاي خود ترجيح داده روستاها را ترک کرده و اين کارگاه‌هاي توليدي لبنيات، محصولات کشاورزي و باغي و صنايع دستي خالي از سکنه شود.

انتهاي پيام/۱۰۲۶ج