پس از حمله صبح ديروز به نفتکش ايراني، يکي از سوالات مهمي که مطرح مي شود اين است که چه کسي به نفتکش ايراني حمله کرده ؟
به گزارش
پايگاه خبري تحليلي پيرغار، طبعا اولين پاسخي که به ذهن متبادر مي شود، «عربستان» است. روي کاغذ دلايلي هم براي اين که رياض اين اقدام را انجام داده باشد وجود دارد. به خصوص اين که اين اتفاق چند هفته پس از اتهام زني رياض به تهران در ماجراي حمله به آرامکو رخ داده است و اگر در بررسي هاي نظامي و فني، مسجل شود که عربستان عامل اين حمله بوده، به مصداق راهبرد «پايان دوران بزن و در رو» مطمئنا سعودي ها پاسخ محکمي از ايران دريافت خواهند کرد.
اخبار سياسي- با اين حال نبايد احتمال دخالت ديگر بازيگران منطقه را ناديده گرفت. از جمله اين که نشانه هايي مي توان يافت که شايد رژيم صهيونيستي که متضرر اصلي از کاهش تنش ميان عربستان با ايران در منطقه است، عامل اين اتفاق باشد نه عربستان.
يکي از اين نشانه ها اين است که اين اتفاق همزمان با انتشار گزارش هاي متعدد از پالس هايي عربستان براي کاهش تنش با ايران رخ داده است، آن هم در شرايطي که حتي قرار است عمران خان نخست وزير پاکستان براي ميانجي گري دو کشور به تهران سفر کند.از سوي ديگر ايران نيز در سال هاي اخير مدام اعلام کرده، نفعي در تنش با عربستان ندارد و همواره آماده گفت و گو بوده است.
از اين گذشته اتفاقات اخير منطقه نشان مي دهد که عربستان نه از سر تصميم مطلوب رياض بلکه از سر اجبار به ارسال پالس براي مذاکره با ايران روي آورده است. از جمله اين اتفاقات مي توان به موارد زير اشاره کرد:
- گرفتار شدن عربستان در بحران يمن و تلاش براي خروج از اين باتلاق.
- حملات سهمگين ارتش و نيروهاي مردمي يمن به نقاط استراتژيک عربستان به خصوص حمله اخير به تاسيسات آرامکو و عمليات «نصر من ا...» يمني ها در خاک سعودي.
- دور شدن امارات از ائتلاف سعودي و حتي پالس هاي مثبت سياسي و اقتصادي که ابوظبي براي تهران ارسال کرده است.
- نااميدي رياض از پشتيباني آمريکا در مقابل ايران آن هم درحالي که کاخ سفيد ميلياردها دلار را از اين گاو شيرده به جيب زده و همچنان به جيب مي زند اما حتي نتوانسته مقابل پهپادهاي يمني از عربستان محافظت کند.
به خصوص اين که آمريکا به تازگي به کردهاي سوريه نيز پشت و به نوشته نيويورک تايمز ثابت کرد که «اعتماد کردن به آمريکا هميشه محل سوال است».
اين موارد اين احتمال را تقويت مي کند که عربستان نه لزوما از سر عقلانيت بلکه از سر اجبار و پذيرش شکست هاي متعدد به دنبال کاهش تنش با ايران باشد. با نزديک شدن عربستان و ايران بيشترين ضرر متوجه تل آويو خواهد بود که به دلايل متعدد از جمله شکست در بازي بزرگ و حيثيتي «معامله قرن» که با حمايت عربستان جلو مي رفت و نيز اثبات ناتواني نتانياهو در پيشبرد برنامه هايي که از پيش وعده داده، حتي از صلح مسلح عربستان و ايران نيز متضرر خواهد شد. موضوعي که به نوشته وبسايت اسرائيلي «دبکافايل» خبري بد براي «تل آويو» است. به همين دليل چندان دور از ذهن نيست اگر موساد به دنبال برهم زدن پالس هاي مذاکراتي ميان عربستان و ايران باشد.
اين شرايط و تحولات چند لايه نشان مي‌دهد، در پاسخ به اين سوال که چه کسي به نفتکش ايراني حمله کرد، در کنار عربستان بايد لايه هاي پنهان تحولات منطقه را به خوبي ديد و تحليل کرد و سپس موضع گرفت و اقدام کرد. موضوعي که رهبر انقلاب آن را مواجهه «عاقلانه و خردمندانه» و نه
«هيجاني، احساساتي و سطحي» با دشمن توصيف کرده اند. مسئله اي که ديروز در موضع هوشمندانه ايران به خوبي ديده شد که نشان مي دهد ايران بدون ماجراجويي درحال بررسي ابعاد ماجرا و طراحي تصميم دقيق و حساب شده است.
بدون شک آن چه در آن ترديدي نيست اين است که پس از بررسي هاي امنيتي و فني، عامل حمله براي ايران مشخص خواهد شد و هرکس عامل حمله به نفتکش ايراني باشد، چه عربستان، چه رژيم صهيونيستي يا آمريکا، مطمئنا به سياق راهبرد «پايان دوران بزن و در رو» پاسخ قاطع و متناسب از جمهوري اسلامي دريافت خواهد کرد