در خصوص اين سخن آقاي روحاني بايد به موارد زير توجه کرد:

1. هم‌زمان با روي کار آمدن دولت يازدهم، ميزان صادرات نفت ايران چيزي حدود 1.7 ميليون بشکه در روز بوده که هر بشکه‌ي آن در بازار جهاني معادل 108 دلار در شهريور سال 92 به فروش مي‌رفته است. اين ميزان در دولت روحاني روند نزولي به خود گرفت تا جايي که به 1.4 ميليون بشکه در سال 93 رسيد. اما در سال 94 اين رقم افزايش يافت و ايران توانست در شش ماهه نخست سال 94، به طور ميانگين روزانه 1.534 ميليون بشکه صادر کند.

دولت تدبير و اميد، در حالي وارد پاستور شد که نفت 108 دلاري را تحويل گرفت و بعدها در اثر عوامل مهم سياسي، خصوصا کارشکني‌هاي عربستان سعودي و ايالات متحده، و ناتواني وزارت نفت ايران در مهار روند نزولي قيمت نفت و بعضا کمک به رژيم سياسي کاهنده‌ي قيمت نفت در اثر ديپلماسي اشتباه نفتي، بهاي نفت خام کاهش چشمگيري يافت تا به ميانگين 47 دلار در سال 94 رسيد. هر چند ميانگين بهاي نفت در دولت يازدهم چيزي حدود 70 دلار بوده است اما اين رقم در سال گذشته، کاهش قابل توجهي داشته است.

در واقع دولت يازدهم به لطف برجام، در ازاي صادرات ميزان مشخصي نفت خام، به درآمدي ارزي معادل با سي‌چهل درصد از ميزان درآمد ارزي حاصل از همان ميزان صادرات در دولت قبل، دست يافته است. مثلا اگر قبل از دولت يازدهم، روزانه يک ميليون بشکه نفت خام با بهاي بشکه‌اي 110 دلار به فروش مي‌رفته است، اکنون در روزگار پسابرجام همان حجم صادرات با بهاي هر بشکه 34 دلار فروش مي‌رود که 31درصد «درآمد ارزي» دولت قبلي است. هم‌چنين دولت‌مردان نتوانستند طرح تهاتر نفت و کالا بين ايران و روسيه را به‌خاطر رعايت حال آمريکايي‌ها به سرانجام برسانند و مانعي از سر راه تحريم‌هاي نفتي بردارند.

2. پيش از دولت يازدهم، صنعت هسته‌اي کشور با سرعت قابل ملاحظه‌اي در حال پيشرفت بوده است. اين صنعت توانست علاوه بر رفع نياز بخش قابل توجهي از راديوداروهاي کشور و کاهش هزينه‌هاي درماني مبتلايان به بيماري‌هاي خاص و تبديل‌شدن به عاملي مهم در توسعه چرخه‌هاي صنعتي و کشاورزي، قدرت بازدارندگي ايران را در مقابل تهديدهاي بيگانگان افزايش دهد تا جايي که ايران توانست به پشتوانه اين دارندگي، به راحتي از سد بسياري از تهديدهاي نظامي عبور کند.

اين امتياز بزرگ باعث شد تا غربي‌ها از فکر گزينه‌ي نظامي بيرون بيايند و با ايران مذاکره کنند. هيئت مذاکره‌کننده‌ي ايراني طي برجام، تقريبا تمامي داشته‌هاي هسته‌اي ايران را نذر کاخ سفيد و متحدانش کرد تا بلکه بتواند حاجات خود را از آمريکايي‌ها بگيرد. غافل از آنکه امام‌زاده‌اي که هيئت ايراني به ضريحش دخيل مي‌بست و در آن، سرمايه‌هاي هسته‌اي ايران را مي‌اندخت، تقلبي بوده است! اکنون ديگر توان هسته‌اي ايران مانند گذشته نيست و اين موضوع ديگر مزاحم خواب آمريکايي‌ها نمي‌شود. طي اين اقدام، بسياري از دانشمندان و مهندسان هسته‌اي ايران بيکار شده‌اند و بخش قابل توجهي از آنها به خارج از کشور رفته‌اند.

‌3. عبور غربي‌ها از سد برنامه‌ي هسته‌اي ايران طبق برجام، آنها را به اين فکر واداشته که بتوانند چنين معامله‌ي نامتوازني را با برنامه‌ي موشکي ايران نيز داشته باشند. به همين دليل طي چند ماه اخير، بارها آزمايش‌هاي موشکي ايران را ناقض روح و جسم برجام اعلام کرده‌اند و از بيان تحريم‌هاي جديد عليه ايران استفاده نموده‌اند که متأسفانه در برخي موارد، با ارسال سيگنال‌هايي از داخل کشور، جسارت آنها در اين زمينه افزايش يافته است.

4. پس از برجام، سوئيفتِ بانک‌هاي دولتي به‌صورت نرم‌افزاري وصل شده‌اند، اما آمريکا به بانک‌هاي مهم اروپايي تعهد نمي‌دهد که در صورت ارتباط با ايران جريمه نشوند و لذا بانک‌هاي اصلي اروپا حاضر به همکاري با ايران نيستند. اين در حالي است که عراقچي با بيان اين موضوع، طولاني بودن زمان اعتمادسازي بانک‌هاي خصوصي را توجيهي براي کارشکني آمريکايي‌ها عنوان مي‌کند و ميلي براي گفتن «نقض برجام» از سوي آنها ندارد. او حتي سعي نموده تحريم‌هاي موشکي را ناقض برجام معرفي نکند و در عوض آن را ناقض خطوط قرمز رهبري اعلام کند و توپ را در زمين نظام بيندازد.

5. در روزگار پسابرجام، چيزي حدود 60 درصد کارخانه‌ها و صنايع کشور در تعطيلي کامل به سر مي‌برند و اين در حالي است که پيش از برجام چنين آماري، به يک شوخي مي‌مانست تا واقعيتي در متن جامعه. پس از برجام، کشور در حالي وارد سال جديد شد که روند رو به رشد بيکاري و رکود کماکان ادامه دارد و روحاني مانند سال‌هاي قبل، وعده‌ي «شکوفايي اقتصادي» را به سالي ديگر حواله مي‌دهد.

6. در پسابرجام، پول‌هاي بلوکه‌شده‌ي ايراني هرگز به سمت توليد داخل نمي‌روند و تماماً خرج واردات هواپيماهايي مي‌شوند که حتي يکي از آنها نيز وارد خطوط هوايي کشورمان نشده است.

7. پيش از امضا شدن برجام، پاسپورت ايراني در رتبه 86ام جهان قرار داشت اما پس از برجام اين رتبه به جايگاه 98ام تنزل يافت.

روحاني در حالي دم از برجام مي‌زند که در واقعيت، اگر برجام محقق نمي‌شد، هيچ اتفاق منفي قابل اعتنايي در کشور رخ نمي‌داد و البته شايد پيشرفت‌ها در زمينه‌هاي ديگر نيز صورت مي‌گرفت.