به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، روزنامه وطن امروز در صفحه اول خود در خصوص مرگ مشکوک ماجد الماجد نوشت: دستگيري ماجد الماجد براي جمهوري اسلامي ايران يک اتفاق بسيار ارزشمند بود. طي ساليان گذشته اسناد و اطلاعات قابل توجهي از دست داشتن سرويس اطلاعاتي سعودي در برخي ناامني‌هاي شرق کشور به‌دست آمده بود. گنجينه اطلاعات عبدالمالک ريگي يکي از اين منابع بود اما افشاي پشت پرده آنچه در بيروت و در مقابل سفارت ايران رخ داد؛ مي‌توانست يک ضربه مهلک بر پيکر حکومت سعودي باشد. مشارکت ايران در روند بازجويي از ماجد الماجد مي‌توانست اطلاعات بسيار گرانقدري را نصيب ايران کند. اطلاعاتي که طرح آن در دادگاه‌هاي بين‌المللي منجر به اثبات حمايت عملي حکومت عربستان از تروريسم در منطقه مي‌شد. اثبات دست داشتن عربستان در انفجار يک سفارتخانه قاعدتا منجر به منزوي شدن اين کشور در بعد ديپلماسي مي‌شد. از سوي ديگر طرح دعوي از حکومت عربستان، مي‌توانست تضميني باشد براي کاهش شيطنت‌هاي سعودي در شرق ايران. اصطلاحا کيس ماجد براي همين يک اولويت امنيتي - ديپلماتيک بود. بر همين اساس انتظار بود دستگاه ديپلماسي ايران گروهي را به رياست شخص وزير خارجه يا يکي از معاونان وي به بيروت اعزام کرده و تمهيدات لازم را براي ممانعت از اجرايي شدن سناريوي مرگ جعبه سياه اطلاعاتي عربستان به کار ببندد. با اين حال و به‌رغم اهميت اين موضوع، متاسفانه عربستان‌سعودي در رقابت با ايران بر سر مورد ماجد الماجد تحرکات وسيع‌تري را انجام داد و در نهايت نيز گنجينه اسرار شاه ماهي بندر بن‌سلطان با مرگ مشکوکش گشوده نشد.
طي ماه‌هاي اخير نگراني‌هاي ويژه‌اي نسبت به نوع نگاه ديپلماتيک ايران در قبال منطقه به‌وجود آمده است. نوع نگاه به عربستان با توجه به مناسبات آقاي هاشمي رفسنجاني با ملک عبدالله يکي از اين نگراني‌هاست. آنچه محل انتقاد است؛ انگاره‌اي است که القا مي‌کند پادشاهي سعودي با ايجاد يک تناسب در توزيع قدرت در منطقه قابل کنترل است. ظاهرا طي ماه‌هاي اخير آنچه عربستان کرده، مغاير اين انگاره است. درحالي که تصور مي‌شد با روي کار آمدن يک دولت نزديک به آقاي هاشمي‌رفسنجاني، عربستان‌سعودي مناسبات نزديکي را با ايران آغاز خواهد کرد اما در عمل اينگونه نشد. پس از واکنش عربستان‌سعودي به توافقنامه ژنو، حمله به سفارت ايران در بيروت مهم‌ترين پيام هيات حاکمه سعودي درباره نحوه تعامل با ايران بود. شايد گفتن اين جمله چندان به صلاح نباشد اما حمله به سفارتخانه‌ها عموما دشواري‌هاي ويژه عملياتي ندارد بلکه آنچه به عنوان مهم‌ترين اهرم بازدارنده براي چنين اقداماتي تلقي مي‌شود؛ برآورد کردن واکنش متقابل است. به عبارتي عربستان‌سعودي يک برآورد مشخص از واکنش ايران نسبت به اين اقدام تروريستي خود داشته که عامل نشاندار خود را مامور اين عمليات مي‌کند. نکته مهم همينجاست. عربستان براساس چه برآوردي اقدام به زدن سفارتخانه ايران در بيروت مي‌کند؟! متاسفانه در ايران و در بعد ديپلماتيک شاهد واکنش درخور نسبت به تحرکات ضدايراني سعودي‌ها نيستيم. به يک معناي ساده‌تر، اراده‌اي در دستگاه ديپلماسي ايران براي تحرک جدي در مقابل اقدامات تروريستي عربستان مشاهده نمي‌شود. چرا؟ آيا دستگاه ديپلماسي ترجيح مي‌دهد براي جلوگيري از تحرکات سعودي‌ها عليه توافق ژنو، با اين کشور مدارا کند؟! اگر اينگونه است، مرز و حدود اين مدارا کجاست و آيا اساسا توافق ژنو در حوزه منافع ملي رافع حملات مستقيم به خاک و موجوديت کشور است؟
اگر اينگونه نيست؛ پس دليل مداراي غيرمنطقي با سعودي‌ها چيست؟ چرا درست در روزي که جعبه‌سياه اقدامات عربستان عليه ايران به طرز مشکوکي مي‌ميرد؛ وزارت امور خارجه ايران دچار انفعال حيرت‌آور مي‌شود؟! آيا در ماجراي مرگ مشکوک اين افسر سعودي، ايران خود را صاحب حق سوال نمي‌داند؟ دستگاه ديپلماسي ايران نمي‌خواهد روي اين رسوايي سعودي‌ها مانور ديپلماتيک بدهد؟! مهرماه 1390 عربستان‌سعودي تنها به خاطر اتهام ثابت نشده دوستان آمريکايي خود عليه يک آمريکايي ايراني‌الاصل، تا مدت‌ها مانور ديپلماتيک ضدايراني در منطقه و جهان راه انداخته بود و سعود‌الفيصل تا مدت‌ها در همه سخنراني‌هاي خود سهمي براي اين اتهام ثابت نشده در نظر مي‌گرفت. اکنون اما موضوع براي وزير امور خارجه ايران گويا چنان فاقد اهميت است که در روز اعلام خبر مرگ جعبه‌سياه سعودي‌ها، بدون آنکه موضعي رسمي در قبال اين اتفاق مشکوک داشته باشد، عازم ترکيه مي‌شود!
ايران در موضوع مرگ مشکوک عامل ترور سعودي‌ها صاحب حق دخالت براي روشن شدن اوضاع است. در جريان حمله عوامل سعودي به سفارت ايران چندين ايراني به شهادت رسيده و تعداد قابل‌توجهي نيز مجروح شده‌اند. اين حق مردم بر دولت است که نسبت به حراست از جان شهروندان خود اهتمام ويژه داشته باشد. کساني که به دنبال اعتبار بخشيدن به پاسپورت ايراني‌ها بودند؛ اکنون براي اعتبار بخشيدن به جان ايراني‌ها در خارج از کشور پاسخگو هستند؟ آيا در جزوه حقوق شهروندي دولت تدبير و اميد، تمهيداتي براي حفظ جان ايرانيان خارج از کشور انديشيده شده است؟