مسأله فلسطين از 65 سال گذشته تا کنون جزء مهمترين مباحث جهان اسلام بوده است که امام خميني (ره) به عنوان معمار انقلاب اسلامي ايران، همواره بر مسأله فلسطين و تمرکز مسلمانان بر روي آن تأکيد داشتند.

اما آنچه که طي دو، سه سال گذشته در جهان اسلام شاهد آن بوده ايم، کمرنگ شدن مسأله فلسطين در اذهان کشورها و دولت هاي اسلامي است.

تعداد معدودي بر اين باورند که به خاطر طولاني شدن اين مسأله در طي 65 سال گذشته، اين موضوع به يک مسأله تکراري تبديل شده است و مردم نيز به دليل مشکلات جديد زندگي خود، گرايش هاي خود را نسبت به فلسطين از دست داده اند.

اما دلايل قابل توجه تري براي توجيه کمرنگ شدن مسأله فلسطين در ميان دولت ها وجود دارد که مي توان به روي کار آمدن دولت هاي غير هم جنس با آرمان هاي مردم انقلابي در کشورهايي که بيداري اسلامي در آنها رخ داده است، اشاره کرد.

در واقع ماهيت اسلامي انقلاب هاي منطقه در شعارها، مطالبات و نحوه ي شکل گيري تجمعات آنها در مساجد و نماز جمعه ها ظهور يافت؛ اما در اين ميان،

حاکمان استعماري کشور هاي عربستان، قطر، امارات و بحرين که از انقلاب هاي مردم کشور خود هراس داشتند، تمام همت خود را براي خاموش کردن، انحراف و يا حتي کم اثر کردن موج مقدس بيداري اسلامي به کار گرفتند.

اين حاکمان با همکاري دو دشمن اصلي اسلام ناب محمدي يعني آمريکا و شبکه ي تروريستي القاعده، پروژه ي انحراف بيداري اسلامي و دور کردن آن از ماهيت مردمي اش را آغاز کردند و به نوعي بيداري اسلامي را در اين کشورها متوقف کردند.

براي مثال در کشور تونس و مصر با روي کار آوردن اخواني هاي تندرو که متمايل به گروهک القاعده بودند، نوعي اسلام ارتجاعي و غير قابل احياء را بر اين کشورها حاکم ساختند و به جاي پيگيري و تحقق مطالبات و اهداف انقلابي مردم، به حمايت از جريان هاي تروريستي وابسته به استکبار پرداختند

اين عمل دولت هاي وابسته به جريان هاي سلفي، باعث شد حتي روشنفکران مسلمان اين کشورها اعتراض خود را نسبت به اين موضوع اعلام کردند و به صف معترضين نسبت به جريان به اصطلاح اسلام گرا پيوستند.

يکي از والاترين اهداف و مسائل دخيل در وقوع انقلاب در مصر، خشم مقدس مردم و جوانان نسبت به قرارداد ننگين کمپ ديويد و حمايت نکردن حسني نامبارک از مردم مظلوم فلسطين بوده است؛ به گونه اي که با پيروز شدن انقلاب مصر، گذرگاه رفح پس از 4 سال توسط مردم باز شد، به خط لوله ي گاز ميان مصر و رژيم حمله کرده و سفارت رژيم صهيونيستي در مصر را به آتش کشيدند.

پس از گدشت زمان اندکي از انقلاب و شکل گيري دولت مرسي که در ظاهر نماينده ي پيروزي اسلام گرا ها بود، گذرگاه رفح دوباره بسته شد و سفارت اسرائيل مجدداً در مصر شروع به کار کرد.

به اين صورت دو جريان مخالف بيداري اسلامي، يعني ارتجاع و استعمار تا حدي به ظاهرتوانستند آرمان هاي اسلامي ملت هاي منطقه را به حاشيه بکشانند؛ در اين ميان يکي از مهمترين آرمان هاي مغفول مسأله ي فلسطين و آزادسازي قدس شريف بود.

انتظار مي رود اقشار مختلف مردم و کانون هاي فکري، فرهنگي کشورهاي اسلامي با برنامه هاي مردمي و حضور همه جانبه بتوانند به حول و قوه ي الهي، مسأله فلسطين را عاملي براي بيداري مسلمانان و اتحادشان عليه کفر و استکبار و رهايي قدس شريف تبديل کنند.

 زهرا هاشم زاده